На Времето
...навремето, когато още коленете ми не бяха виждали морето, препусках като изоглавен кон, както е прието да се казва за наволята, не само когато бе топло, но и като захладнееше продължавах да тичам и то, за да не ми пречка нищо, без горна дреха, с една бяла ушанка, с рубашка, сатенена, поспирах в клас, правех се на възпитан - дресиран още от малък, ръцете прибрани- отзад, и не ми беше трудно за малко в час, после пак тичах.
...верига или въже - щастливата дилема - кое да взема.
Няма коментари:
Публикуване на коментар