На празниците
...и не искам, казва, коледна елхичка, тя не вижда, но с ръцете "гледа" и усеща игличките на боровия клон, който са й донесли, ще сложим едно клонче, колкото да има нещо, че то живот дълъг и уморен от спомени тежи, трудно и чува, но има дни, които все чака, като Никулден, за да разказва за него, за празника; и за брат си Никола.
...мислил съм си, че човек иска да живее, докато има на кого да разказва, всъщност, той отдавна е умрял, ако няма кой да го слуша, и живее на "автопилот", върти се в кръг, брои механично дните, годините, и не признава празниците, защото тогава разбира колко отдавна за него всичко е приключило.
...затова и тя копнее да събере около себе си възможните хора, които усещат, че тя има нужда да разказва за тези празници, които се броят на пръстите на едната й ръка, а и хората й са, колкото пръстите на двете й ръце.
..но те, нейните хора, все по-малко идват.
... и тя си мълчи, но усеща липсата им, така както пръстите й усещат игличките на боровия клон.
Няма коментари:
Публикуване на коментар